Կորցրածը վերագտնելու հույսով... Մի կնոջ պատմություն
Հադրութի շրջանի Ջրակուս համայնքից 2020թվականի 44-օրյա պատերազմի հետևանքով տեղահանված ընտանիքի մայրը` Նորա Վարդանյանը, ով նաև տան միակ աշխատող ձեռքն է, Արցախի շրջափակմամբ պայմանավորված, առանց աշխատանքի է մնացել։
«Արցախպրես»-ի թղթակցի հետ զրուցում տիկին Նորան պատմեց, որ ապրուստն ու ապագայի հետ կապված բոլոր հույսերը հայրենի գյուղում է թողել։
«Մինչև շրջափակումը Ստեփանակերտի մրգի ու բանջարեղենի խանութներից մեկում որպես վաճառողուհի էի աշխատում, սակայն հասկանալի պատճառով խանութը փակվեց։ Չորս երեխաների մայր եմ։ Դուստրս ուսանողուհի է, որդիս նոր է վերադարձել ծառայությունից, մյուս երկուսն էլ դպրոցականներ են։ Իսկ մինչև չարաբաստիկ պատերազմը մեր գյուղի դպրոցի օպերատորն էի»,-ներկայացրեց մեր զրուցակիցը։
Ն. Նավասարդյանի ամուսինը զոհվել է 2014թվականի հոկտեմբերին։
Նրա խոսքով` ընտանիքի միակ եկամուտը ամուսնու զոհվելուց հետո տրամադրվող նպաստն է։
«Ստեփանակերտում ես ու երեխաներս վարձով ենք ապրում։ Պետական աջակցության ծրագրի շահառու եմ դարձել, և տան վարձն ու կոմունալ վճարները համապատասխան պետական գերատեսչության կողմից են տրամադրվում, ինչը զգալիորեն թեթևացրել է մեր հոգսը»,-նշեց նա։
Բազմազավակ մայրն, այնուամենայնիվ, չի կորցնում հույսն ու հավատը ապագայի հանդեպ. համոզված է` ամեն ինչ իր հունով կընթանա, եթե հարատև խաղաղություն լինի։