Ռուսաստանի և Թուրքիայի միջև մրցակցությունը Հարավային Կովկասում ազդեցության համար կրկին սրվում է. Բաբուխանյան
Սեփական ռեսուրսների գրագետ ինքնագնահատականի վրա հիմնված ռացիոնալ, առողջ գաղափարախոսական բազիսային զարգացման բացակայության արդյունքում Հայաստանում հետընթաց է սկսվել հասարակական զարգացման մեջ, ինչը հասարակությանը բերել է պարզունակ սպառողականության և գավառական ազգայնականության։ Եվրասիական փորձագիտական ակումբի կողմից կազմակերպված "Ռուսաստանի ռազմավարական դաշնակցի կերպարը ժամանակակից հայ հասարակության մեջ" խորհրդաժողովում նման կարծիք է հայտնել "Սահմանադրական իրավունք միության" նախագահ Հայկ Բաբուխանյանը։
"Եթե այստեղ ավելացնենք Հայաստանի ներքին քաղաքական կառուցվածքի հարցերում հայկական Սփյուռքի բացարձակ չհիմնավորված հավակնությունը, ինչպես նաև քաղաքացիների հիմնական զանգվածի ՝ իրենց երկրի ճակատագրական հարցերի լուծումից օտարվածության զգացումը, այսինքն ՝ քաղաքացիական հասարակության բացակայությունը, ապա պարզ է դառնում, թե ինչպես են արևմտյան գաղափարական և քաղաքագիտական ինստիտուտները Հայաստանում ստեղծել ազգային տեսանկյունից անդիմադրողականության մթնոլորտ", - պնդում է քաղաքական գործիչը։
Նրա խոսքով ՝ հենց նման "անառողջ մթնոլորտն" է թույլ տվել 2018 թվականին Հայաստանում, ինչպես եւ ԱՊՀ եւ Արեւելյան Եվրոպայի մի շարք երկրներում, իրականացնել "գունավոր հեղափոխություն, որի արդյունքում երկիրը հայտնվել է հսկայական աշխարհաքաղաքական եւ գաղափարախոսական պառակտման մեջ և արեւմտյան տեխնոլոգիաները հասել են իրենց նպատակին": Դրա վրա, Բաբուխանյանի պնդմամբ, ծախսվել եւ ծախսվում են հսկայական ռեսուրսներ, եւ դա նոր չէ, այդ իրավիճակը հասունացել է երկար տարիներ՝ գրեթե 80-ականների վերջից, եւ հասցվել է տրամաբանական ավարտին։ "Հայաստանում իշխանության բերվեցին արևմտամետ ուժեր, որոնք կողմ էին ԵԱՏՄ-ից Հայաստանի դուրս գալուն, Հայաստանի անվտանգության "այլընտրանքային" համակարգի ստեղծմանը և այլն։ Բնական է, որ նրանց գործողություններն ուղղված են եղել հայ և ռուս ժողովուրդների դեմ", - հավաստիացնում է Բաբուխանյանը։
Նրա խոսքով ՝ արցախյան երկրորդ պատերազմը (2020թ. սեպտեմբեր-նոյեմբեր) ոչ միայն մերկացրեց Հայաստանի Հանրապետության արտաքին և ներքին անվտանգության համակարգի ողջ խոցելիությունը, այլև լիովին ցուցադրեց հայ ժողովրդին պարտադրված գաղափարական մատրիցայի իմպոտենցիան և անհեռանկարայնությունը։
"Բայց նույնիսկ վերը նշված գործընթացների տխուր արդյունքները, այսօր չեն կանգնեցնում հայ ժողովրդի դեմ գաղափարական ճակատի "մարտիկներին", որոնց հանրային գիտակցության մեջ շարունակվում են հակառուսական գաղափարական թույնի բռնկումները։ Բոլոր տեսակի արևմտյան ֆոնդերը նոր ուժով շռայլորեն ֆինանսավորում են իրենց հետեւորդների գործունեությունը, որոնց շարքերում են բազմաթիվ ԶԼՄ-ներ, հասարակական ևքաղաքական գործիչներ:
Ցավոք, վերոնշյալ ուղղությամբ հակազդեցությունը նույնպես ունի ոչ համակարգային բնույթ: Չնայած նրան, որ Հայաստանում առկա է գաղափարական առողջ մթնոլորտ ստեղծելու հսկայական ներուժ, այդ թվում նաև հայ հասարակության մեջ Ռուսաստանի իրական կերպարի ստեղծման գծով, որը դեռևս իր հիմնական զանգվածում շարունակում է մնալ ռուսամետ: Բայց ինչ վերաբերում է քաղաքական ինստիտուտներին, ապա հարկ է նշել, որ օբյեկտիվորեն ռուսամետ քաղաքական ուժերն այդպես էլ չկարողացան միասնական ճակատ ստեղծել, ինչպիսին կարող էր դառնալ տարեսկզբին հիմնադրված "Ուժեղ Հայաստան Ռուսաստանի հետ" շարժումը",- հայտարարել է քաղաքական գործիչը:
Նրա խոսքով, բնական է, որ միայն հայ հասարակության ներքին ռեսուրսներով հնարավոր չէ դիմակայել այն համաշխարհային ուժերին, որոնք մեր երկրում "գաղափարական դիվերսիոն աշխատանք են տանում հայ-ռուսական հարաբերությունների խաթարման ուղղությամբ": Ցավոք, նշել է նա, այստեղ առանձնապես "փափուկ ուժ" չի ցուցաբերում նաև Ռուսաստանը: "Այս կարևոր գործիքը մեր ռազմավարական դաշնակիցն առայժմ մի փոքր երկչոտ է օգտագործում։ Նույնը վերաբերում է Հայաստանում ռուսական լրատվամիջոցներին։ Երբեմն իրենց անզգույշ և անտեղյակ արտահայտություններով կրակի վրա յուղ են լցնում նաև որոշ ռուս հասարակական գործիչներ, ինչը կամա թե ակամա ձեռնտու է նրանց, ովքեր մեր հասարակության մեջ տարածում են հակառուս տրամադրություններ",-պնդում է Բաբուխանյանը։
Այս ամենը, ըստ նրա, այսօր տեղի է ունենում ծայրահեղ բարդ աշխարհաքաղաքական պայմաններում, որոնք ստեղծվել են թուրք-ադրբեջանական ագրեսիայից հետո ՝ 2020-ի աշնանը։ "Վերջին ամիսների ընթացքում Ռուսաստանի դերը տարածաշրջանում էապես փոխվել է, իսկ ռազմաքաղաքական ազդեցությունն աճել։ Ահա հետպատերազմյան տարածաշրջանային լանդշաֆտում Ռուսաստանի դերի հիմնական փոփոխությունները`
Արցախի, Սյունիքի, Տավուշի, հայ-թուրքական սահմանի անվտանգությունն ապահովում են ռուս զինվորականները, խաղաղապահներն ու սահմանապահները։ Ռուսաստանը կանգնեցրեց պատերազմը ՝ կանխելով Արցախի Հանրապետության և Սյունիքի մնացած մասի օկուպացիան։ Դրանով ևս մեկ անգամ վերահաստատեց տարածաշրջանում իր կայունացնող և խաղաղարար առաքելությունը, ցույց տվեց իր հավատարմությունը դաշնակցային պարտքին, ինչպես նաև հայ ժողովրդի պաշտպանի դերին։
Արցախը դարձել Է ՌԴ պատասխանատվության տարածք։ ԽՍՀՄ փլուզումից հետո առաջին անգամ այստեղ հայտնվեցին ռուսական ռազմական կազմավորումներ։
Տարածքների ձեռքբերման համար Ադրբեջանը վճարել է իր ինքնիշխանության մի մասը հօգուտ Թուրքիայի ։ "Մեկ ժողովուրդ, երկու պետություն" կարգախոսի ներքո Թուրքիան գործնականում անեքսիայի ենթարկեց Ադրբեջանին, ինչպես դա եղավ 1918թ.: Համապատասխանաբար Ռուսաստանը ակտիվ պայքար է մղում Ադրբեջանում ազդեցության պահպանման համար։
Թուրքիան ուժեղացրել է իր էքսպանսիոնիստական նկրտումները նեոօսմանական ռազմավարական նպատակների ՝ Հարավային Կովկասի, ապա Հյուսիսային Կովկասի, Աբխազիայի, Ղրիմի անեքսիայի ուղղությամբ։ Միաժամանակ նա ցանկանում է ընդլայնել իր ազդեցությունը Ռուսաստանի եւ Միջին Ասիայի թուրքալեզու ժողովուրդների վրա ՝ մարմնավորելով իր վաղեմի երազանքը ՝ վերահսկել Արեւելք-Արեւմուտք առանցքը, որով արեւելքից արեւմուտք, շրջանցելով Ռուսաստանը, կընթանան միջինասիական էներգառեսուրսները եւ չինական ապրանքները, իսկ արեւմուտքից արեւելք ՝ պանթուրքիզմի գաղափարախոսությունը, ինչպես նաեւ, այսպես կոչված, արեւմտյան արժեքները", – բացատրեց Բաբուխանյանը։ Դրանում, ըստ նրա, Թուրքիայի շահերը համընկնում են արևմտյան գլոբալիստական շրջանակների ծրագրերի հետ։ "Այդ պատճառով վերոնշյալ ուժերն ու նրանց սպասավորները շարունակում են վիժեցնել տարածաշրջանում կայունացման գործընթացը։ Ռուսաստանի եւ Թուրքիայի միջեւ մրցակցությունը Հարավային Կովկասի վրա ազդեցության համար կրկին սրվում է։
Ռուսաստանը, որպես Հայաստանի տարածքային ամբողջականության երաշխավոր, եւ որպես ՀԱՊԿ-ի հիմնական պետություն, բախվել է իր համար նոր խնդիրների ՝ Հայաստանի Հանրապետության տարածք ադրբեջանական ռազմական կազմավորումների ներխուժումից հետո", - ընդգծել է նա։
Բաբուխանյանի խոսքով ՝ Ռուսաստանի հովանու ներքո տարածաշրջանին տրանսպորտային ցանցի ապաշրջափակման բարդ գործընթաց է սպասվում, ինչը կհանգեցնի նոր տնտեսական իրողությունների, եւ որպես հետեւանք ՝ տարածաշրջանում իրավիճակի քաղաքական եւ հոգեբանական ընկալման փոփոխությունների: Ընդ որում, նշել է նա, իրավիճակը կարող է ինչպես ավելի լիցքաթափվել, այնպես էլ նոր հակասություններ առաջ բերել:
"Թվարկածի ներքո Հայաստանին պետք է նոր ազգային գաղափարախոսություն, որի հիմքում պետք է լինի անվտանգությունը, պետականության պահպանումը, տարածաշրջանում նոր ճարտարապետության ֆոնին իր շահերի պաշտպանությունը, խաղաղության պահպանումն ու հարեւանների հետ հարաբերությունների կառուցումը, մրցունակ տնտեսության զարգացումը, հայրենադարձությունը, ազգի քաղաքակրթական ինքնիշխանության պահպանումը, կայուն քաղաքական համակարգը", - հայտարարել է նա:
Նրա խոսքով ՝ ազգային այս նոր գաղափարի իրագործումը նոր փուլ է հայոց պետականության զարգացման համար ՝ չորրորդ հանրապետության կառուցման ճանապարհին: "Դրա համար մենք պետք է գնանք Ռուսաստանի հետ նոր միություն ձեւավորելու եւ Ռուսաստան-Բելառուս - Հայաստան Միութենական պետություն մտնելու ճանապարհով", - հավաստիացրել է Բաբուխանյանը:
Հենց դրանով էլ, ըստ նրա, մեզ համար ճակատագրական խնդիր է լուծվում։ "Եվ այս խնդիրը լուծելու համար "Ուժեղ Հայաստան Ռուսաստանի հետ ՝ հանուն նոր Միության" շարժումը առաջիկա խորհրդարանական արտահերթ ընտրություններում սատարելու է այն քաղաքական ուժերին, որոնք իրենց ծրագրում կողմ են հանդես գալու Միութենական պետության ստեղծմանը։
Ինչ վերաբերում է հետընտրական շրջանին, ապա կա միութենական Ռուսաստան-Բելառուս - Հայաստան միություն մտնելու համար հանրաքվե կազմակերպելու առաջարկ։ Այս գաղափարի կապակցությամբ ցանկանում եմ շնորհակալություն հայտնել հայ-ռուսական ռազմավարական դաշնակցության գաղափարախոս և ակտիվ հասարակական գործիչ Արամ Վիլենի Սաֆարյանին ՝ մեր շարժման զարգացմանն ուղղված մշտական աջակցության և առաջարկություններ ներկայացնելու համար", - ամփոփել է քաղաքական գործիչը: