«Ինձ մոտ տոքսիկոզ հղիություն էր, հազիվ էի հաղթահարել սկզբնական շրջանը, երբ երկրորդ եռամսյակում ամուսնուցս վարակվեցի կորոնավիրուսով: Շատ ծանր տարա հիվանդությունը, նույնիսկ երեխային կորցնելու վտանգ կար: Ունեի շնչառական խնդիրներ, սրտխառնոց, թուլություն, մեջքի սուր ցավ: Հոգեբանորեն նույնպես շատ ծանր էի տանում հիվանդությունը, 15 օր երեխայիցս՝ Կամիլայից հեռու եմ մնացել, չեմ գրկել, համբուրել, որպեսզի չվարակվի: Աղջիկս հարցնում էր՝ ի՞նչ է արել, որ ես նեղացել եմ և չեմ գրկում իրեն: Նույնիսկ մի օր քնած եմ եղել, Միլան մտել է իմ սենյակ, ցանկացել է համբուրել ինձ, մայրս տեսել է, ասել է, որ չի կարելի, Միլան էլ ասել է՝ քնած եմ ես, չեմ տեսնի, կսիրի ինձ ու կգնա: Բախտի բերմամբ մայրս այդ շրջանում ինձ մոտ էր, օգնեց, որ հաղթահարեմ այդ փուլը»,- ասաց նա:

Դերասանուն նկատեց, որ պատերազմական շրջանը նույնպես շատ ծանր է եղել իր համար: «Ամուսինս հեռախոսս վերցրել էր որոշ ժամանակով, որպեսզի լուրերին չհետևեմ: Այդ շրջանում ևս երեխային կորցնելու վտանգ կար: Առաջնագծում հարազատներ, բարեկամներ ունեի, շատ էի անհանգստանում նրանց համար: Յուրաքանչյուր օր քնում էի աղոթքով, արթնանում հույսով, որ այդ ամենն ավարտվել է: Միլան զանգում էր հայրիկին, ասում էր, որ ծաղիկներ բերի ինձ համար, քանի որ ամբողջ օրը լացել եմ, նեղսրտել: Նրանք ամեն ինչ անում էին, որ ես ինձ լավ զգամ, բայց այդ օրերին իմ մասին չէի մտածում, վատ էի սնվում»,- պատմեց Մարիամը:

Քանի որ դերասանուհին ապրում է Թուրքիայում, նրանից հետաքրքրվեցինք՝ պատերազմի ընթացքում թուրքերն ինչպե՞ս են վերաբերվել իրեն: «Այդ ընթացքում տանից դուրս չեմ եկել, ամուսինս չէր թողնում, որ հայկական պետհամարանիշներով մեքենայով երթևեկեմ, լարվածություն կար: Ինստագրամի իմ էջում հրապարակումներ էի անում պատերազմի մասին, ինչից հետո կեղծ օգտատերերից հաղորդագրություններ էի ստանում, որ գիտեն մեր հասցեն և կվնասեն մեզ, թեև ինձ ոչնչով չեն կարողացել կանգնեցնել, վախ չունեի: Այդ սպառնալիքները պատերազմի ավարտից հետո այլևս չեղան: Պետք է նաև նշեմ, որ ինձ ծանոթ թուրքերը, հարևանները նորմալ էին վերաբերվում ինձ, հույս էին տալիս, ասում էին՝ հայերը քիչ են, բայց խելացի են, ուժեղ»,- ասաց դերասանուհին:

Մարիամի երկրորդ դուստրը ծնվել է պատերազմի ավարտից հետո՝ դեկտեմբերի 15-ին: Դերասանուհին նրան Ադել է անվանակոչել։ Նա նշեց, որ Ադելն ու Կամիլան են իրեն ուժ տալիս:

«Երեխայի անունը ես և Կամիլան ենք որոշել: Ընտրել եմ մի քանի անուն, առաջարկել Միլային, նա էլ ընտրել է Ադել անունը: Ադելն ինձ է նման, համենայն դեպս, առայժմ, դեռ շատ փոքրիկ է: Երկու երեխայի մայր լինելը բարդ է, բայց ես պատրաստ էի այս ամենին: Առաջնեկի դեպքում անփորձ էի, ինձ համար նոր զգացողություններ էին, հետաքրքիր էր, բայց չէի գիտակցում, թե ինձ հետ ինչ է կատարվում, իսկ հիմա վայելում եմ այս պահերը,- ասաց նա և հավելեց, որ 4-ամյա Կամիլան, քույրիկին սկզբում շատ էր սպասում, հիմա իր համար մի փոքր անսովոր է՝ չնայած փորձում են շատ ուշադրություն նվիրել, որ չնեղսրտի,- Կարծում եմ՝ դեռ նոր է, կհարմարվի: Նա գիտեր, որ գնալու եմ հիվանդանոց ու տուն բերեմ իր քույրիկին: Երբ հիվանդանոց եկավ՝ մեզ տեսնելու, շատ ջերմ, զգացմունքային հանդիպում ունեցավ Ադելի հետ, բայց երբ տուն եկանք, արդեն անտրամադիր էր»:

Դերասանուհին ընդգծեց, որ երեխաների խնամքով ինքն է զբաղվում, նաև օգնականներ ունի: «Ադելի խնամքի հարցում ամուսինս գիշերն է շատ օգնում, քանի որ աշխատում է և օրվա ընթացքում տանը չի լինում: Սկեսուրս նույնպես հաճախ գալիս է, օգնում, բայց հիմնականում միայնակ եմ խնամում երեխաներիս: Ադելը շատ խելոք չէ, բայց հասցնում եմ խնամել, էներգիաս շատ է»,- ասաց Մարիամը:
Զրույցի վերջում Մարիամն ասաց, որ գալիք տարի պատրաստվում է Հայաստան գալ: «Հայաստան գալու ցանկություն միշտ ունեմ, կարծում եմ՝ մայիսին կգամ: 30-ամյակս է լինելու, նաև մտածում եմ երեխաներիս Հայաստանում կնքելու մասին»,- եզրափակեց նա: