Եթե Մովսես Հակոբյանը «թուրք չտեսած՝ նահանջել է», ապա ինչու նրան պատերազի ժամանակի օրենքներով պատասխանատվության չեն ենթարկվել․ Վահրամ Աթանեսյանի հարցադրումները Սամվել Բաբայանին
ՊԲ նախկին հրամանատար Սամվել Բաբայանի անունից մի գրություն է տարածվել, որտեղ նա, ի պատասխան վերլուծաբան Վահրամ Աթանեսյանի հարցադրման, թե ինչու՞ 1994թ. գարնանը չազատագրվեցին Մարտակերտի շրջանի մի քանի գյուղեր, խորհուրդ է տալիս ծանոթանալ արխիվներին եւ պարզել, թե ինչու՞ զինամթերք բերելիս ձերբակալվեց Ալիկ Միրզաբեկյանը, ինչու՞ էր Արցախ եկել Սերժ Սարգսյանը եւ այլն:
«Այդպես անորոշ-կոնսպիրալոգիական ենթատեքստով կարելի է ամեն ինչ «բացատրել»: Բայց եթե ուզում է ասել, որ բանակի հարձակումը կասեցրել են, ուրեմն խոստովանում է, որ պատերազմում ամեն ինչ չէ, որ ինքն էր որոշում: Ինքն ընդամենը ավելի բարձր ատյաններում ընդունվող որոշումների լավ, թե վատ կատարողն էր: Մարտունու շրջանի մասին էլ ասում է՝ թող Մովսես Հակոբյանը խոստովանի, որ կենդանի թուրք չտեսած՝ ինը կիլոմետր նահանջել եւ հանձնել է Աղբուռույի բարձունքը, իսկ նույն տարվա հունվարին Հորադիզի խայտառակությունն էլ «կպատմի Վարդան Ավետիսյանը»:
Ստացվում է, որ պատերազմի հաջողություններն իրենն են, ձախողումներն՝ ուրիշների՞նը: Բայց չէ՞ որ Պաշտպանության բանակի հրամանատարն ինքն էր: Եւ եթե Մովսես Հակոբյանը «թուրք չտեսած՝ նահանջել, հակառակորդին է թողել ռազմավարական բարձունքը» կամ Վարդան Ավետիսյանը Հորադիզում «խայտառակություն է ստեղծել»՝ ապա ինչու՞ նրանք պատերազմական ժամանակի օրենքներով պատասխանատվության չեն ենթարկվել, գոնե չեն աստիճանազրկվել, պաշտոնից չեն հեռացվել: Ինչպե՞ս հասկանանք»: