Երեխայի հետ պիտի իր լեզվով խոսես. «Թիկունք» զարգացման կենտրոնի տնօրեն Նունե Մուրադյան
...Երբ հասնեք «Թիկունք» զարգացման կենտրոնի մուտքի մոտ, հավաքեք դռան հեռակապի համապատասխան նիշերը, և գրվի «error», չզարմանաք. պարզապես երեխաներն են քնած:
Այո, այստեղ հենց այսպես է հսկվում նրանց քունը, որպեսզի ոչինչ և ոչ ոք չխանգարի, չէ՞ որ քունը կազդուրիչ նշանակություն ունի և այնքա՜ն կարևոր է հատկապես աճող օրգանիզմի համար:
Իսկ է՞լ ինչ է հարկավոր փոքրիկներին. անշուշտ, ջերմ միջավայր ու առողջ մթնոլորտ: «Թիկունք»-ում թե՛ մեկն է առկա, թե՛ մյուսը: Առհասարակ՝ այստեղ ամեն մանրուք հատուկ մտածված է. սկսած վարագույրից, վերջացրած պատերով՝ ամեն ինչ մանկությամբ է շնչում: 13 փոքրիկներ ուրախ-զվարթ վազվզում են այս կողմ-այն կողմ, մինչ տնօրենը՝ Նունե Մուրադյանը, անձամբ իր ձեռքով նրանց համար հաց է պատրաստում:
InfoPort.am-ի հետ զրույցում տիկին Նունեն պատմեց, որ դեռ 2016 թվականին՝ Ապրիլյան պատերազմից հետո, հիմնադրել է «Թիկունք» հասարակական-սոցիալական կազմակերպությունը, որն այսօր համագործակցում է Պաշտպանության նախարարության և Ոստիկանության հետ: «Զինվոր, բանակ, հայրենիք, ազգ»,-տիկին Նունեն նշում է իր համար առաջնային և գերկարևոր արժեքները՝ ընդգծելով, որ Ապրիլյան պատերազմից հետո, բազմիցս լինելով զորամասերում, շփվելով զինվորների հետ և ցանկանալով շարունակել հերոսական սերունդների հետագա կերտումը, իր առջև նպատակ է դրել՝ ստեղծել մանկական զարգացման կենտրոն, մանկապարտեզ, որտեղ երեխաներն ամենավաղ տարիքից կդաստիարակվեն ռազմահայրենասիրական ոգով և ապագայում ըստ արժանվույն կշարունակեն մեր հերոսների գործը:
Այսպես՝ արդեն մեկ տարի է, ինչ իր հյուրընկալ հարկի տակ «Թիկունքն» ընդունել և ամենայն սիրով ու հարազատ մայրիկի, տատիկի հոգատարությամբ պահում է 1-6 տարեկան փոքրիկների՝ ձգտելով տալ նրանց ամենալավը:
Մեզ հետ զրույցում մասնագիտությամբ մանկաբարձ տիկին Նունեն պատմեց, որ ինքը երեք երեխաների մայր է ու հինգ թոռների տատիկ: «Թոռնիկներս հեռու են, կարոտս իմ այստեղի երեխաներից եմ առնում»,-նշեց նա և հավելեց, որ ինչպես իրենց կենտրոնում, այնպես էլ՝ առհասարակ, չար երեխա չկա: «Չար չեն, ակտիվ են, երեխան պիտի ակտիվ լինի, բա հո ամբողջ ժամանակը ձեռքերը ծալած մի տեղ խելոք չի՞ նստելու»,-ծիծաղեց տիկին Նունեն:
Նրա խոսքով՝ յուրաքանչյուր երեխա անհատական մոտեցման կարիք ունի: Եվ իսկապես՝ համոզվեցինք, որ այստեղ բոլորը շրջապատված են սիրով ու հոգատարությամբ: Երեխաներն էլ իրենց հերթին թե՛ դաստիարակների հանդեպ են հոգատար, թե՛ միմյանց:
Մինչ բոլորը քնած էին, փոքրիկներից մեկն արթնացել ու շրջում էր սենյակներով: Նրա մասին խոսելիս տիկին Նունեն ասաց. «Հիմա մի բան տամ, ասեմ՝ կեր, չի ուտի, կսպասի՝ մյուսներն արթնանան, որ միասին ուտեն»:
Դե, մենք էլ, բնականաբար, սպասեցինք, մինչև փոքրիկներն արթնացան, և այստեղ սկսվեց եռուզեռը: «Սա ի՞նչ է որ, աղմուկ էլ չէ, այ երբ խաղու՜մ են»,- ժպտալով ասաց տիկին Նունեն և նշեց, որ երեխաների օրն այնքան հագեցած է, որ անգամ չեն հասկանում, թե ինչպես անցավ ժամանակը: «Երեխան պետք է մեծանա ազատ, ամեն ինչ խաղի միջոցով սովորի, նրան հոգատարություն է պետք, խաղալ է պետք, շփվել, որ օրը լցվի»,-ասաց կենտրոնի տնօրենը:
Նրա խոսքով՝ երեխայի դաստիարակության գործում պետք է բացառել ագրեսիան ու խփելը: «Երեխայի հետ պիտի իր լեզվով խոսես: Եթե ուզում ես պատժել, զրկում ես, օրինակ, իր սիրած որևէ բանից»,- ասաց նա:
«Վիկան երեկ իրեն լավ չէր պահել, պապան «Քինդեռ» ձվիկ չտվեց, իսկ այսօր լավ է քնել, պապան «Քինդեռ» ձվիկ կառնի»,- ինքն իր մասին պատմելով՝ տնօրենի խոսքերը հաստատեց փոքրիկ Վիկան:
Այնուհետև նրա և մյուս բալիկների հետ շրջեցինք իրենց սենյակներով՝ իմանալու համար, թե ինչպո՛վ են խաղում, ինչպե՛ս են զբաղվում, և ի՛նչ կերպ են իրենց օրը գունեղ ու գեղեցիկ դարձնում:
Մեր հարցին, թե ինչ են անում մանկապարտեզում՝ փոքրիկներից մեկը պատախանեց. «Ես այստեղ աշխատում եմ»: Պարզվեց՝ ձեռքի աշխատանքով են զբաղված, ինչի մասին վկայում են փոքրիկ թաթիկներով պատրաստված բազմաթիվ նկարները, բացիկներն ու խաղալիքները: Մեկ ուրիշ փոքրիկ էլ առաջին հերթին նշեց. «Հաց ենք ուտում»:
Ի դեպ՝ հացն ու խմորեղենը տեղում են թխվում, ինչպես վերը նշեցինք՝ տնօրենն էլ իր ձեռքով համեղ ճաշեր է պատրաստում: Երեխաների համար սիրելի զբաղմունքներից մեկն էլ այս ողջ գործընթացին մասնակցելն է. իրենք օգնում են դաստիարակչուհիներին թխվածքաբլիթներ պատրաստել և հետո միասին վայելում են, չէ՞ որ միասին ավելի ուրախ է: Ընդհանրապես, երեխային իր հասակակցի հետ շփումն անհրաժեշտ է: «Ի՞նչ անի տանը փակված երեխան, նրան շփում է պետք, ակտիվություն»,- ասաց տիկին Նունեն և ընդգծեց, որ թեև մանկապարտեզը բակ չունի, սակայն երեխաների ֆիզիկական ակտիվության հարցի լուծումն իրենք գտել են՝ այգի են տանում, որտեղ էլ փոքրիկներն ուզածի չափ վազվզում են ու զբոսնում մաքուր օդին:
«Թիկունք»-ի փոքրիկները պատմեցին, որ կենտրոնում իրենք նաև երգել ու արտասանել են սովորում: Հատուկ մեզ համար նրանք իրենց թոթովախոս լեզվով երգեցին ու մայրիկին նվիրված բանաստեղծություններ արտասանեցին: Նրանցից մեկն էլ ավելորդ համեստություն չարեց. խոստովանեց, որ ինքը ամենախելացին է:
Հրաշալի է, իհարկե, երբ երեխայի զարգացումն ընթանում է ներդաշնակ, բարությամբ լեցուն մթնոլորտում. սա տիկին Նունեի երկու հիմնական նպատակներից մեկն է, սակայն նա նույնքան սրտացավությամբ ու հոգատարությամբ է վերաբերվում նաև մեր հասարակության մեկ այլ խոցելի շերտի՝ ծերերին: «Ինչու՞ պիտի մեր տատիկ-պապիկները խեղճ լինեն»,- նշեց տիկին Նունեն և ասաց, որ դեռևս անկատար է իր մեկ այլ նպատակ, այն է՝ ստեղծել տարեցների մանկապարտեզ: Այո-այո՛, հենց մանկապարտեզ: «Մարդիկ որքան ծերանում, այնքան ավելի են մանկանում»,- ասաց տիկին Նունեն: Ըստ նրա՝ տարեցները երեխաներից ոչ պակաս ունեն խնամքի ու հոգածության, սիրո կարիք և, իհարկե, արժանի են ստանալու այդ ամենը: Նրանց համար տիկին Նունեն ցանկանում է ստեղծել հատուկ կենտրոն, որտեղ տատիկներն ու պապիկները կհանգստանան, առաջին բուժօգնություն կստանան, կշփվեն միմյանց հետ, նաև կունենան փոքրիկ այգի, հող կմշակեն, անգամ՝ կենդանիներ կպահեն…
