Ցավոք, Հայաստանն անշեղորեն զիջում է իր բանակցային դիրքերը. Արա Այվազյան
Չարդարացնելով հայկական կողմի ճակատագրական սխալները՝ Լեռնային Ղարաբաղը ընդամենը ևս մեկ օղակ էր ուժի կիրառման պարուրաձև տրամաբանության մեջ՝ նոր աշխարհակարգ պարտադրելու ներկայիս ընդլայնվող համաշխարհային անկարգության մեջ: Այս մասին EVN Report-ում հրապարակված իր հոդվածում ասել է ՀՀ արտաքին գործերի նախկին նախարար Արա Այվազյանը։
Նա նշել է, որ այսօր մեր առջև ծառացած մահացու մարտահրավերներին դիմակայելու համար անհրաժեշտ է ընդունել աշխարհաքաղաքական իրականությունը, որը շրջապատում է մեզ, ինչպես նաև սխալ հաշվարկները՝ առանց կողմնակալության:
՛՛Յուրաքանչյուր պատերազմ ավարտվում է խաղաղությամբ, բայց, ցավոք, ցանկացած խաղաղություն ցիկլային կերպով ընդհատվում է պատերազմով՛՛,- ընդգծել է Այվազյանը։
Նա իր հոդվածում նաև նշել է, որ այն բարդ ու անելանելի թվացող իրավիճակը, որում ներկայումս հայտնվել է Հայաստանը, կարող է և պետք է փոխվի։
՛՛Այնուամենայնիվ, պետք է հասկանալ, որ այսօրվա ռեալպոլիտիկ աշխարհում ուժային քաղաքականությունը զսպված չի լինի որևէ միջազգային երաշխիքով կամ պաշտոնական Երևանի կողմից հավատարիմ ժողովրդավարական արժեքներով։ Ինչպես հարյուր տարի առաջ զգուշացրել է ԱՄՆ նախագահ Թեոդոր Ռուզվելտը, ՛՛այն, ինչ ազգը չի կարող պաշտպանել իր ուժով, չի կարող պաշտպանվել միջազգային հանրության կողմից՛՛: Ուժի կիրառումն ապարդյուն կլինի, քանի դեռ այն չի կարող անուղղելի վնաս հասցնել հակառակորդին։ Հայաստանը դեռևս ունի ներքին և արտաքին իշխանությունը համախմբելու կարողություն, որը բավարար է իր հարևանի շարունակվող ագրեսիան չեզոքացնելու համար։
Անվտանգության նախկին ճարտարապետությունը ժամանակի ընթացքում ապամոնտաժելու փոխարեն՝ այն պետք է փոփոխվի և ընդլայնվի՝ ներգրավելով նոր գործընկերներ երկկողմ և բազմակողմ ձևաչափերում. միայն այս պայմանով հնարավոր կլինի կանխել նոր պատերազմները կամ ագրեսիան և ապահովել, որ Հայաստանը և նրա դաշնակիցները դառնան ուժ, որը մյուս ուժերը չեն կարող անտեսել։
Ցավոք, Հայաստանը անշեղորեն զիջում է իր բանակցային դիրքերը՛՛,-նշել է նախկին նախարարը։
Բացի այդ՝ Այվազյանն ընդգծել է, որ այս օրհասական ժամանակներում Հայաստանին պետք են մարդիկ, որոնք մեծ ռազմավարություն կմշակեն՝ նպատակաուղղված օգտագործելու պետության և ազգի ողջ ունեցվածքը։ Սա, ըստ նրա, ներառում է քաղաքական և ռազմական առաջնորդներ, որոնք կարող են աշխատել արդար, արժանապատիվ և տևական խաղաղության հասնելու ուղղությամբ: