Դպրոց գնալ չէր ուզում՝ առանց մոր ներկայության․ արցախցի Նոյի պատմությունը
Սեպտեմբերի վերջին գրեթե 30,000 երեխա ապաստան գտավ Հայաստանում իրենց հայրենի համայնքներում՝ ռազմական գործողությունների սրացումից հետո։ ՅՈՒՆԻՍԵՖ Հայաստանը պատմում է նրանցից Նոյի մասին, որ այսօր իր ընտանիքի հետ ապրում է Կոտայքի մարզի Աբովյան քաղաքում վարձակալած տանը:
«Հայրը՝ Վլադիմիրը, 2020թ -ի հակամարտության ժամանակ ծանր վիրավորում է ստացել, կորցրել տունը, տարբեր վիրահատությունների ենթարկվել: Հետո նա նորից տուն է ստեղծել ու... նորից ընտանիքի հետ ստիպված լքել այն... Այսօր նրանց օրը հիմնականում անցնում է վարձակալած տան փոքրիկ հյուրասենյակում, որ ավելի շատ միջանցք է հիշեցնում»:
ՅՈՒՆԻՍԵՖ-ի հոդվածը պատմում է, թե ինչպես է սոցիալական աշխատող Զարինեն աշխատել տան փոքրիկի՝ 9-ամյա Նոյի հետ։ «Նրա ընտանիքը հաստատվել էր Հայաստանում, բայց դպրոց գնալ չէր ուզում՝ առանց մոր ներկայության։ Բարձր ձայներից անընդհատ վեր էր թռնում, որ հրաժարվում էր խոսել ու լսել:
Մայրը՝ Լիլիթը, հիշում է, որ տագնապի զգացումը Նոյին հանգիստ չէր տալիս, հետո հայտնվեց Զարինեն, որին արդեն 2020թ-ից գիտեին: Քայլ առ քայլ Զարինեին հաջողվեց օգնել Նոյին և այս ընտանիքին:
«Զարինեն եկավ ու ասաց՝ դժվար բան չկա, պիտի կարողանանք ու կարողացանք միասին: Նոյիս, որ հիմա էսպես ուրախ տեսնում եք, իմացեք, որ լիքը ջանք կա դրա հետևում, լիքը ծանր օրեր, հազար ու մի ձախողված փորձ: Զարինեի օրինակը տեսնելուց հետո, նրա օգնությամբ ես էլ սոցաշխատողի վերապատրաստում անցա ու հիմա շատ եմ ուզում աշխատել ու նրա պես օգնել այլ ընտանիքների», - պատմել է Լիլիթը:
Ըստ հրապարկման՝ ցայսօր ՅՈՒՆԻՍԵՖ-ի, գործընկերների և սոցիալական աշխատողների զօրուգիշեր աշխատանքի շնորհիվ ավելի քան 6,200 փախստական երեխա, դեռահաս և ծնող սոցիալ-հոգեբանական աջակցություն է ստացել:
