Ինչպես ասում են՝ Ադրբեջանի առաջին տիկինը թուրքական «սուլթանի» ճաշակով չէ, չափազանց ազատ ոճ ունի
Հակառակորդ երկրի մամուլում աշխուժորեն քննարկվում է ԶՈՒ Գլխավոր շտաբի պետ Նաջմեդին Սադիկովի «տմարդի արարքը»: Բանն այն է, որ Սադիկովի հրամանով զինված ուժերից հեռացվել են հայ սպա Գուրգեն Ալավերդյանին տեսանկարահանած եւ նյութերը սոցիալական ցանցերում տեղադրած մի քանի զինծառայողներ:
Ադրբեջանի ԶՈՒ ԳՇ պետն, իհարկե, այդ որոշումն ընդունելիս չի առաջնորդվել մարդասիրական մղումներով, չի հետապնդել գերված հայ սպայի պատիվն ու արժանապատվությունը պաշտպանելու նպատակ՝ ինչպես պահանջում է միջազգային իրավունքը: Ոչ, Սադիկովն ադրբեջանցի սպաներին պատժել է, որովհետեւ, պարզվում է, հակառակորդի զինված ուժերում սմարթֆոն հեռախոսների կրումը եւ օգտագործումն արգելված են:
Հայ սպայի հետ կատարվածն ապացուցել է, որ զինծառայողները չեն հետեւում հրամանին, պահում եւ օգտագործում են սմարթֆոն հեռախոսներ, եւ ԳՇ պետը կայացրել է նրանց կարգապահական տույժի ենթարկելու որոշում: Բայց Ադրբեջանում քսենոֆոբիան այն աստիճան է արմատավորված, որ ԳՇ պետի այդ որոշումն ընկալվել է որպես… «աջակցություն հայկական քարոզչությանը»: Սոցիալական ցանցերում ստորագրահավաք է սկսվել՝ ԳՇ պետին պաշտոնանկելու պահանջով:
Խնդիրը բավական նուրբ է: Նաջմեդին Սադիկովը ծագումով էթնիկ լեզգի է: Ծնվել է Դերբենտում, ավարտել է Բաքվի համազորային ռազմական ուսումնարանը: Խորհրդային զինված ուժերում հասել է գումարտակի հրամանատարի աստիճանի, այնուհետեւ ավարտել Ֆրունզեի անվան ռազմական ակադեմիան: Ադրբեջանական զինված ուժերում Սադիկովը ծառայում է 1992 թվականից:
Մեկ տարի անց նա նշանակվել է պաշտպանության նախարարի առաջին տեղակալ-Գլխավոր շտաբի պետ եւ այդ պաշտոնն զբաղեցնում է առայսօր: Սադիկովի դեմ արշավն, անկասկած, հովանավորված է իշխանություններից: Խնդիրը պարզ է՝ ինչ-որ մեկը պետք է պատասխան տա հուլիսյան մարտերի, բացառված չէ՝ նաեւ ապրիլյան քառօրյայի ձախողումների համար: Քավության նոխազի ամենահարմար թեկնածուն ԳՇ պետն է: Ազգությամբ լեզգի է, ռազմական կրթություն ստացել է Ռուսաստանում, այդ երկրի զինվորական վերնախավի հետ տարիների ընթացքում հաստատած կապեր ունի:
Մի խոսքով՝ լիովին համապատասխանում է «ռուսական գործակալի» չափանիշներին: Կապ չունի, որ Սադիկովը քսանյոթ տարի ԳՇ պետ է ծառայել, հասել գեներալ-գնդապետի կոչման: Եթե նա հայ սպային գերեվարած ադրբեջանցի զինծառայողներին «ստորացրել է»՝ արժանի է հանրային նզովքի եւ պաշտոնանկության:
Առաջիկա մի քանի օրերին, հավանաբար, Սադիկովը կհեռացվի ԳՇ պետի պաշտոնից: Ո՞վ կփոխարինի նրան: Այսօր Ադրբեջան է գործուղված թուրքական բանակի բարձրաստիճան սպաների մի խումբ: Ալիեւը կգնա՞ նրանցից մեկին ԳՇ պետի պաշտոնում նշանակելու որոշման: Բավական վստահելի աղբյուրներ ասում են, որ Ադրբեջանում նման հարցերն այլեւս Մեհրիբան Ալիեւան է լուծում:
Ո՞վ է նրա նախընտրած գեներալը: Կարծիք կա, որ Թուրքիայի նախագահ Էրդողանը դեմ է իշխանությունը Մեհրիբանին փոխանցելու ծրագրին: Ինչպես ասում են՝ Ադրբեջանի առաջին տիկինը թուրքական «սուլթանի» ճաշակով չէ, չափազանց ազատ ոճ ունի: Այս դեպքում Ադրբեջանի ԶՈՒ ԳՇ նոր պետի ընտրությունը, երեւի, կկատարվի ռուսական կողմնորոշման գեներալների շրջապատից: Բայց ադրբեջանական քսենոֆոբիան կմնա որպես որոշիչ գործոն: Դժվար ընտրություն է սպասվում: