Այս մասին «Արցախպրես»-ի թղթակցի հետ զրույցում ասել է «Ազատ Արցախ» հանրապետական թերթի գլխավոր խմբագիր, Արցախի Հանրապետության վաստակավոր լրագրող Նորեկ Գասպարյանը՝ անդրադառնալով Արցախում մայիսի 23-ին նշվող լրագրողի մասնագիտական օրվա խորհրդին ու Արցախում լրագրողական գործունեության առանձնահատկություններին:

 

 «Ամեն անգամ, երբ գրիչ եմ վերցնում մտածում եմ՝ օգնու՞մ եմ երկրիս, թե վնասում: Եթե դու ստորագրում ես գրածիդ տակ, եթե այդ գրածդ նույնիսկ մեկ տող էուրեմն պատասխանատու ես ամեն վերջակետի, միջակետի, ստորակետի համար»,֊ ասում է Ն.Գասպարյանը:

 

Նրա խոսքով՝ ամենակարևորը՝ հանրությանը տալի՞ս ենք այն, ինչի կարիքը նա զգում է և ինչի պահանջարկն այսօր կա։

 

Անդրադառնալով խոսքի ազատության հարցին, Նորեկ Գասպարյանը նշում է, որ այդ ազատության սահմանները պետք է երկրին ու ժողովրդին ծառայելու մեջ պետք է փնտրել ու գտնել:

 

«Իմ 45 տարվա լրագրողական կյանքում երբևէ չեմ զգացել, որ անազատ եմ։ Միշտ ասել ու գրել եմ այն, ինչ մտածել ե ։ Ճիշտ է, մեկ-մեկ դա ինձ խանգարել է։ Այդուհանդերձ՝ միշտ ասում ու գրում եմ այն, ինչ մտածում եմ»,- ասում է Ն. Գասպարյանը՝ այսպես ընդհանրացնելով իր խոսքը՝ «Իմ ազատությունն ինքս ինձ հետ հաշտ ապրելն է»։